بیست‌ویکم نوامبر برابر است با روز جهانی تلویزیون؛ نمایشگری که از یک قرن به این‌سو تصویری از جهان آزاد به خانه‌های مردم منتقل می‌کند و رهبر طالبان می‌خواهد آن را در افغانستان ببندد.
در افغانستان اولین بار نشرات تلویزیونی با تاسیس رادیو تلویزیون ملی در سال ۱۹۷۸ میلادی در زمان حکومت کمونیستی تحت حمایت شوروی آغاز شد؛ رسانه‌ای که اکنون تحت کنترول طالبان فعالیت می‌کند.
طالبان در بیش از چهار سال گذشته، به دستور رهبر خود، هبت‌الله آخنداده، تلاش کرده رسانه‌های تصویری افغانستان را محدود یا حتی متوقف کند. قانون موسوم به امر به معروف و نهی از منکر طالبان، پخش تصویر موجودات زنده را منع کرده است.
این قانون را رهبر طالبان در ماه اسد پارسال «توشیح» کرد که در کنار محدودیت‌های گسترده علیه رسانه، سایر حقوق و حریم خصوصی شهروندان به ویژه زنان را نقض می‌کند.
در ماه جوزای سال جاری، یک عضو دفتر طالبان در قطر به افغانستان اینترنشنال گفت: «ملا هبت‌الله در تمام عمر خود هرگز به رادیو گوش نداده، تلویزیون تماشا نکرده و با رسانه‌های دیجیتال مدرن تماس نداشته است.»
با این حال، منابع دیگر از میان طالبان گفته بودند که هبت‌الله آخندزاده «به ندرت رادیو گوش می‌دهد.»
به گفته مرکز خبرنگاران افغانستان، طالبان در راستای اجرای قانون امر به معروف، پخش موجودات زنده را در بیش از ۲۰ ولایت افغانستان ممنوع کرده است. اقدامی که نقض آزادی بیان و تداوم سرکوب رسانه‌ها در افغانستان تحت کنترول طالبان خوانده شده است.
علاوه بر ممنوعیت پخش تصویر موجودات زنده، طالبان به طور گسترده‌ای سانسور را در افغانستان حاکم کرده است. تمام رسانه‌های داخلی زیر نظارت و هدایت طالبان فعالیت می‌کنند و حاکمان کابل، کوچک‌ترین انتقاد را برنمی‌تابند.
دیده‌بان حقوق بشر در گزارشی در اوایل ماه جاری اعلام کرد که طالبان در چهار سال گذشته آزادی رسانه و بیان را در افغانستان به‌گونه کامل از میان برده است.
این سازمان گفت که پس از بازگشت طالبان به قدرت، روزنامه‌نگاران افغان با موجی از بازداشت، سانسور، شکنجه و خودسانسوری اجباری روبه‌رو شده‌اند.
در این گزارش آمده است که استخبارات طالبان و وزارت امر به معروف و نهی از منکر تمام محتوای رسانه‌ای را زیر نظارت دارند و کوچک‌ترین انتقاد از مقام‌های طالبان می‌تواند به بازداشت یا شکنجه خبرنگاران بینجامد.