سخنگوی طالبان روز شنبه تایید کرد که خانواده‌های مهاجران قبایلی به مناطق مرکزی افغانستان منتقل و برایشان اردوگاه ساخته شده است. قبلا افغانستان اینترنشنال در یک گزارش تحقیقی نوشته بود طالبان در ماه دلو ۱۴۰۳ ده‌ها خانواده وابسته به طالبان پاکستانی را مخفیانه به غزنی منتقل کرده است.
سخنگوی طالبان روز شنبه پس از شکست مذاکرات با پاکستان در استانبول در یک نشست خبری آنلاین حاضر شد و درباره روابط با پاکستان و ناامنی‌های این کشور توضیح داد.
آقای مجاهد در این نشست خبری گفت «امارت اسلامی آن‌عده از مهاجران قبایلی را که در نزدیکی خط دیورند ساکن بودند و از پاکستان هراس داشتند، خانه‌های آنان را از خط دیورند به مناطق مرکزی منتقل کرد و اردوگاه‌هایی برایشان ساخت تا کنترول‌شان آسان و مطمین شود.»
او همچنین گفت که «داشتن اسلحه برای مهاجران قبایلی در افغانستان مطلقا ممنوع شده است.»
یافته‌های افغانستان اینترنشنال نشان می‌دهد که در ماه دلو ۱۴۰۳ (جنوری ۲۰۲۵) پس از فشارها و حملات پاکستان، رهبران تحریک طالبان پاکستانی (تی‌تی‌پی) با انتقال برخی از خانواده‌های خود به‌طور مشروط موافقت کردند.
براساس این توافق، در ماه دلو ۱۴۰۳ طالبان ده‌ها خانواده وابسته به تحریک طالبان پاکستان را به‌صورت مخفیانه به «اردوگاه‌‌های مهاجران» غزنی منتقل کرد.
این افراد از اردوگاه‌هایی در ولایت‌های خوست و پکتیکا که در نزدیکی مرز پاکستان موقعیت دارد به ولایت مرکزی غزنی منتقل شدند.
منابع به افغانستان اینترنشنال گفتند در این توافق، اداره طالبان پذیرفت که اعضای این خانواده‌ها انگشت‌نگاری نشوند، عکس آن‌ها گرفته نشود و به هر خانواده حقوق ماهانه و هزینه‌های انتقال و تهیه وسایل خانه پرداخت شود.
یک منبع درگیر در انتقال خانواده‌های بیجاگان وزیرستان به افغانستان اینترنشنال گفت: «خانواده‌ها با شرط حفظ حریم خصوصی و دریافت کمک مالی موافقت کردند.»
به گفته این منبع، در روند انتقال، اداره مهاجران، وزارت امور داخله، وزارت قبایل و وزارت اطلاعات طالبان مشارکت داشتند و توافق شد که به هر عضو خانواده مهاجر، ۴۰ دالر حقوق ماهانه، ۵۰۰ دالر برای انتقال، هزینه کرایه و هزینه خرید وسایل خانه در غزنی پرداخت شود.
یک منبع نزدیک به تی‌تی‌پی به افغانستان اینترنشنال گفت که رهبران خانواده‌های وزیرستانی تحت نام‌های مستعار ثبت شدند و در زمینه حقوق و امکانات، تنها کارت‌های صادر شده توسط تی‌تی‌پی معتبر است.
حکومت طالبان برای خانواده‌های جنگجویان وزیرستانی و دیگر اتباع خارجی، سه شهرک در ولایت غزنی ساخته است. یکی در منطقه ملک‌دین ولسوالی ناوه، دیگری در بیابان عطارباغ در گُل‌کوه ولسوالی قره‌باغ، و سومی در منطقه دشت کابلی ولسوالی واغظ.
این شهرک‌ها یک‌طبقه و مستحکم هستند و ساخت مدرسه‌ها، مکتب‌ها، مراکز صحی و سیستم آبرسانی برای آن طراحی شده است.
از مدت‌ها پیش دور این شهرک‌ها سیم خاردار کشیده شده، زیرا خانواده‌های بی‌جاشدگان وزیرستانی از رفتن به این اردوگاهها خودداری کردند.
قرار بود خانواده‌های جنگجویان وابسته به حافظ گل بهادر و تحریک طالبان پاکستان (تی‌تی‌پی) از ولایت خوست و پکتیکا، به این اردوگاهها منتقل شوند.
تاکنون تنها شماری از خانواده‌های مربوط به قبایل محسود و داور وابسته به تی‌تی‌پی به اردوگاه قره‌باغ رفته‌اند.
امنیت این اردوگاهها قرار است توسط خود تحریک طالبان پاکستانی تامین شود و آن‌ها نیروی نگهبان و ساختار اداری ویژه خود را داشته باشند.
با این حال یافته‌های تازه افغانستان اینترنشنال از غزنی نشان می‌دهد که برخی از این خانواده‌ها دوباره به خوست و پکتیکا بازگشته‌اند.