اظهارات انس حقانی، عضو ارشد شبکه حقانی، درباره ورود طالبان به کابل در سال ۱۴۰۰ واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشته است.
حقانی در مصاحبه‌ای مدعی شد که طالبان قصد داشت پس از تفاهم سیاسی وارد کابل شود تا روابط با جامعه جهانی عادی بماند، اما خروج اشرف غنی، رئیس‌جمهور پیشین، این برنامه را تغییر داد.
این اظهارات با واکنش‌های متعددی مواجه شده است. اسد رضایی، کاربر فیس‌بوک، خطاب به حقانی نوشت: «اگر صادق هستید، اکنون روابط خود را با مردم و جامعه جهانی بهبود دهید.»
کامران خراسانی، کاربر دیگر، با اشاره به تناقض در گفتار و رفتار طالبان، گفت: «اگر طالبان به دنبال مشروعیت بود، چرا مکاتب را مسدود کرد، محدودیت‌ها بر زنان اعمال نمود و با جامعه جهانی مقابله کرد.»
پس از چهارسال، تنها روسیه حکومت طالبان را به رسمیت شناخته است. کشورهای غربی رسمیت یافتن دولت طالبان را منوط به رعایت حقوق بشر اعلام کرده است. اما، رهبر طالبان گفته است که به خاطر به دست آوردن مشروعیت بین المللی حاضر نیست در سیاست‌هایش تغییر بیاورد.
یک کاربر دیگر به نام فدا محمد ابراهیمی از عدم عملگرایی طالبان انتقاد کرده است. او اظهار داشت که طالبان اگر به دنبال مشروعیت و روابط خوب با جهان بود، می‌توانست مانند سوریه عمل کند، اما گفتار و رفتار این گروه هیچ‌گاه همخوان نبوده است.
انس حقانی، برادر سراج الدین حقانی در مصاحبه اش با رادیو حریت گفت که رهبران طالبان آگاه بودند که نظام به آن‌ها واگذار خواهد شد آقای حقانی گفت: «ما می‌دانستیم که امریکایی‌ها حتماً خارج می‌شوند و آن‌ها هم همین مسیر را دنبال می‌کردند، اما به‌صراحت نمی‌گفتند. ما وضعیت را درک کرده و به ضرورت آن آگاه بودیم.»
او نشست‌های هیئت طالبان با هیئت حکومت در قطر را «نمایشی» توصیف کرد.
طالبان همواره فروپاشی نظام در اسد ۱۴۰۰ را به گردن دولت پیشین انداخته است، اما ناظران معتقدند این گروه هرگز به دنبال گفت‌وگو و تفاهم سیاسی نبوده است. طالبان در مذاکرات چندساله خود حاضر به گفت‌وگو با نمایندگان دولت پیشین نشد و تاکید داشت که طرف اصلی آن‌ها ایالات متحده است. پس از توافق دوحه در ۲۹ فبروری ۲۰۲۰، با وجود تاکید این توافق‌نامه بر مذاکرات بین‌الافغانی، طالبان این مذاکرات را جدی نگرفت.
چهار سال پس از به قدرت رسیدن، طالبان همچنان راه گفت‌وگو با جریان‌های سیاسی و اجتماعی را بسته و معتقد است که بحران در افغانستان پایان یافته و نیازی به مذاکره نیست. اما جامعه جهانی تاکید دارد که طالبان برای کسب مشروعیت داخلی و بین‌المللی باید با جریان‌های سیاسی، اقلیت‌های قومی و مذهبی وارد گفت‌وگو شود.