یک گزارش تازه دفتر سازمان ملل در افغانستان نشان می‌دهد که قطع ۴۸ ساعته اینترنت از سوی طالبان، پیامدهای فاجعه‌باری برای بیماران در افغانستان داشت.
بر اساس گزارش ۱۲ صفحه‌ای یوناما، به دنبال قطع اینترنت در روزهای ۷ و ۸ میزان، دستکم ۹ کودک و یک نوزاد درشفاخانه‌ها جان باختند.
در یکی از موارد، زنی باردار با خون‌ریزی شدید به شفاخانه‌ای در شرق افغانستان انتقال یافت، اما به دلیل قطع کامل ارتباطات مخابراتی، امکان تماس با شفاخانه ولایتی برای انتقال او وجود نداشت. به گفته یک کارمند صحی، این زن نوزاد خود را از دست داد و خود نیز دچار عوارض شدید شد.
کارکنان صحی گفتند که در جریان این دو روز، شفاخانه‌ها از تجهیزات حیاتی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها و محلول‌های تزریقی خالی شدند و به دلیل نبود تلفن و اینترنت، قادر به درخواست کمک عاجل نبودند.
یوناما گزارش داده است که در ولایت زابل سه کودک به‌دلیل نرسیدن خون مورد نیاز و در ولایت بادغیس پنج کودک مبتلا به سوءتغذیه به دلیل نبود داکتران در شفاخانه‌ها جان باختند.
در گزارش آمده است که در جریان قطع ارتباطات، تماس‌های اضطراری کاملاً قطع شد، آمبولانس‌ها متوقف ماندند و روند ارائه خدمات صحی در سراسر کشور فلج شد. در یکی از موارد، مردی که از درد شدید سینه رنج می‌برد، به‌دلیل انجام دستی تمام مراحل ثبت بیماران، ساعت‌ها در انتظار درمان ماند.
به گفته یوناما، «قطع ناگهانی تماس‌ها و اینترنت، نظام صحی و بانکی کشور، بازارها و کسب‌وکارهای کوچک را به طور کامل فلج کرد.»
یوناما تاکید کرده است که افغانستان، کشوری که سال‌ها درگیر جنگ بوده، هیچ آمادگی برای مقابله با چنین بحران‌هایی ندارد. زندگی نزدیک به ۷۵ درصد جمعیت این کشور به ارتباطات مخابراتی وابسته‌اند.
در گزارش آمده است: «چندین کارمند صحی از تلفاتی سخن گفتند که می‌توانست قابل پیش‌گیری باشد، اما به‌دلیل قطع ارتباطات رخ داد.»
یکی از کارکنان صحی گفت در ولایت زابل سه کودک به‌دلیل نرسیدن خون جان باختند، چون شفاخانه نتوانست با خانواده‌های شان تماس بگیرد تا از بانک خون کمک بگیرند.
در ولایت بادغیس نیز پنج کودک مبتلا به سوءتغذیه در شب ۸ میزان درگذشتند، چون شفاخانه به‌دلیل کمبود پرسونل نتوانست با داکتران تماس بگیرد.
به گفته منابع یوناما، آمار واقعی تلفات احتمالاً بسیار بیشتر است، زیرا داده‌های مربوط به تماس‌های اضطراری و مرگ‌ومیرهای دو روزه هنوز جمع‌آوری نشده اند.
کارکنان صحی گفتند که خطوط تماس اضطراری به‌طور کامل خاموش شد و تماس‌ها برای اعزام آمبولانس متوقف گردید، در نتیجه بیماران سراسر کشور در وضعیت بلاتکلیف قرار گرفتند.
این نهاد سازمان ملل نوشت که بحران قطع ارتباطات برای کسانی که نیاز فوری به درمان داشتند، مرگبارتر بود.
فیونا فریزر، نماینده دفتر کمیساری عالی حقوق بشر سازمان ملل در افغانستان، گفت: «مردمی که دهه‌ها در تاریکی جنگ زیسته اند، ناگهان در تاریکی ارتباطی فرو رفتند. هیچ‌کس نمی‌دانست این وضعیت به کجا خواهد انجامید.»
قطع ۴۸ ساعته اینترنت به دستور هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان انجام شد. طالبان این تصمیم را برای در راستای جلوگیری از «فحشا» توجیه کردند اما در مورد پیامدهای آن بر مردم توضیحی ندادند.