جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۵ به ماریا کورینا ماچادو، رهبر مخالفان دولت ونزوئلا اهدا شد. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا یکی از نامزدان این جایزه بود.
کمیته نوبل ناروی اعلام کرد که این جایزه به‌خاطر تلاش‌های خستگی‌ناپذیر ماریا کورینا ماچادو در ترویج حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا و مبارزه‌اش برای دستیابی به گذار عادلانه و مسالمت‌آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی اهدا شده است.
ماریا کورینا ماچادو، سیاستمدار و مهندس صنایع ونزوئلایی و یکی رهبران اپوزیسیون در حکومت ونزوئلا است.
او در سال ۱۹۶۷ در ونزوئلا متولد شد. این زن از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ به عنوان عضو منتخب مجلس ملی ونزوئلا خدمت کرده است.
در تقدیرنامه این کمیته آمده است: «وقتی اقتدارگرایان قدرت را به دست می‌گیرند، بسیار مهم است که مدافعان شجاع آزادی که قیام می‌کنند و مقاومت می‌کنند، مورد تقدیر قرار گیرند.»
در سال ۲۰۲۴ سازمان جاپانی نیهون هیدانکیو که نماینده بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی است، برنده جایزه نوبل صلح شده بود. این سازمان به دلیل تلاش برای دستیابی به جهان عاری از سلاح هسته‌ای به جایزه نوبل صلح دست یافت.
پیش از آن، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران جایزه نوبل صلح ۲۰۲۳ به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری به دست آورده بود. او دومین ایرانی برنده این جایزه پس از شیرین عبادی است که در سال ۲۰۰۳ نوبل صلح را از آن خود کرد.
جایزه نوبل امسال در حالی به این زن فعال ونزوئلایی تعلق گرفت که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا نیز تلاش داشت برنده این جایزه شود. بربنیاد گزارش‌ها، او به دلیل تلاش‌هایش برای پایان جنگ در غزه و اوکراین خود را شایسته اهدای این جایزه می‌داند.
جایزه نوبل در سال ۱۸۹۵ به وسیله آلفرد نوبل، شیمیدان و مخترع سویدنی، بنیان‌گذاری شد.
نوبل، مخترع دینامیت، پس از مواجهه با انتقادات درباره آثار مخرب اختراعش، در وصیت‌نامه‌اش تصمیم گرفت ثروت خود را به‌منظور اعطای جوایز به افرادی که بزرگ‌ترین دستاوردها را در زمینه‌های فیزیک، شیمی، فیزیولوژی یا پزشکی، ادبیات و صلح به دست می‌آورند، وقف کند.
هدف او از این اقدام، تشویق نوآوری‌هایی بود که به نفع بشریت باشد. اولین جوایز نوبل در سال ۱۹۰۱ اهدا شدند.
در طول سال‌ها، جایزه نوبل به یکی از معتبرترین و شناخته‌شده‌ترین جوایز در سطح جهان تبدیل شده است.