محمدعمر یاغی، مهاجر فلسطینی‌تبار در اردن و برنده جایزه نوبل کیمیا، گفت که سفرش تا برنده شدن نوبل طولانی بود، اما دانش و آموزش این امکان را برای او فراهم کرد.
این دانشمند می‌گوید که زندگی دشوار و فقیرانه‌ای داشته و پدر و مادرش به درستی توانایی خواندن و نوشتن نداشتند.
جایزه نوبل کیمیا سال ۲۰۲۵ به طور مشترک به سوسومو کیتاگاوا، ریچارد رابسون و محمدعمر یاغی به‌دلیل خلق نوعی سازه مولکولی تازه اهدا شد که می‌تواند مولکول‌ها و گازها را درون خود جای دهد.
محمدعمر یاغی از برندگان این جایزه، گفت که از خبر برنده شدن خود متعجب، مبهوت، خوشحال و هیجان‌زده شده است. او که در یک خانواده مهاجر فلسطینی در اردن به دنیا آمده تاکید کرد که انسان‌های بااستعداد، باهوش و توانمند در همه‌جا وجود دارند و باید فرصت تبارز ظرفیت‌های آنها فراهم شود.
این برنده جایزه نوبل در گفت‌وگو با برگزارکنندگان جایزه گفت: «من در خانه‌ای بسیار ساده و خانواده فقیر بزرگ شدم. ۱۲ نفر اعضای خانواده در یک اتاق کوچک زندگی می‌کردیم و همزمان خانواده به پرورش دام مشغول بودند.»
آقای یاغی گفت که زمانی که ده سال داشت، در کتابخانه‌ای با متنی درباره مالیکول‌ها روبه‌رو شده است. او افزود که آن زمان درباره مالیکول‌های چیزی نمی‌دانست و بعداً فهمید که «مالیکول‌ها دنیا ما را می‌سازند.»
محمدعمر یاغی تصریح کرد که نخستین‌بار کار مستقل خود را در دانشگاه ایالت آریزونا آغاز کرد. او گفت آن زمان آرزو داشت مقاله‌ای منتشر کند که دست‌کم صد ارجا بگیرد. آقای یاغی افزود: «حالا دانشجویانم می‌گویند گروه ما بیش از ۲۵۰ هزار ارجا دریافت کرده است.»
این برنده جایزه نوبل تاکید کرد که در آغاز آشنایی با دنیای کیمیا و مالیکول‌ها، هدف حل مشکل جهانی کربن یا مشکل آب جهان را نداشته است. او گفت: «آن زمان هدفم ساختن چیزهای زیبا و حل مسائیل فکری بود.»
فلیپوگراندی، کمیسار عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، تعلق گرفتن نوبل کیمیا به این سه دانشمند را تبریک گفت. او نوشت که برنده شدن عمرمحمد را که در یک خانواده مهاجر فلسطینی از غزه در اردن بزرگ شده است، به‌طور ویژه شادباش می‌گوید.