سازمان جهانی بهداشت می‌گوید که زنان و دختران افغان به دلیل نبود آگاهی، فقر و دسترسی محدود به خدمات درمانی، بیش از پیش به مراکز بازپروری برای درمان اعتیاد نیاز دارند.
این سازمان بر لزوم گسترش خدمات درمانی و بازتوانی برای آنان تأکید کرده است.
این نهاد امدادی وابسته به سازمان ملل متحد در گزارشی با اشاره به افزایش میزان دسترسی به داروهای مخدر صنعتی و مواد سنتی، از اثرات مخرب روانی، خانوادگی و اجتماعی اعتیاد در میان زنان افغان هشدار داده است.
سازمان جهانی بهداشت به عنوان نمونه به زندگی دشوار نسرین (نام مستعار)، زنی جوانی پرداخته که سال‌ها با وابستگی به مواد مخدری چون تریاک، ترامادول، پرگابالین و قرص معروف به «تابلیت کا» دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد. نسرین ۲۰ ساله، فقط با یک قرص (تابلیت) که توسط دوستش به او داده شده بود، به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرد.
نسرین می‌گوید: «از درد، از خودم، و از آنچه شده بودم متنفر بودم. کنترول زندگی‌ام را از دست داده بودم و از خانواده‌ام دزدی می‌کردم. هیچ راهی نمی‌دیدم.»
نقطه تغییر زندگی نسرین زمانی بود که مادرش به آگهی معلوماتی درباره مرکز ترک اعتیاد در بامیان دست پیدا می‌کند. پس از آن، نسرین در مرکز ترک اعتیاد زنان بامیان روند درمان خود را شروع کرد.
این مرکز با حمایت سازمان جهانی بهداشت و همکاری نهادهایی چون دفتر مقابله با مواد مخدر سازمان ملل و اتحادیه اروپا راه‌اندازی شده است.
نسرین به مدت ۴۵ روز در این مرکز تحت درمان قرار گرفت و با کمک مراقبت‌های پزشکی، مشاوره روانی، حمایت‌های اجتماعی و آموزش مهارت‌های شغلی توانست تا اعتیاد را ترک کند.
او اکنون در یک کارگاه خیاطی محلی مشغول به کار است و می‌گوید: «بیش از سه ماه است که پاک هستم. دوباره با خانواده‌ام ارتباط دارم، دوست پیدا کرده‌ام و می‌توانم به آینده فکر کنم.»
سازمان بهداشت جهانی با اشاره به چالش‌های بزرگ اجتماعی و فرهنگی، خواستار گسترش خدمات درمان اعتیاد ویژه زنان در سراسر افغانستان شده است.
این سازمان تأکید دارد که سرمایه‌گذاری در سلامت زنان، سرمایه‌گذاری برای آینده‌ای سالم‌تر و باثبات‌تر است.