تنها چند کیلومتر دورتر از اقامتگاه رهبر طالبان، در ولسوالی‌های غورک، نیش و میوند، مردم ناچار شده‌اند به‌دلیل کم‌آبی، خانه‌های خود را ترک کنند.
شماری از ساکنان این سه ولسوالی به افغانستان اینترنشنال گفتند که ناگزیر شده‌اند برای نجات از بی‌آبی و تشنگی، به مناطق دیگری کوچ کنند.
این باشندگان قندهار از طالبان و نهادهای مددرسان به‌دلیل ناکامی‌شان در تامین آب آشامیدنی در این ولسوالی‌ها انتقاد می‌کنند.
محمد نبی که از ولسوالی غورک به ولسوالی اسپین‌بولدک کوچیده، می‌گوید: «آب نداشتیم، کاریزها و چاه‌های ما خشک شده‌اند، مواشی ما تلف شدند، کودکان ما از تشنگی بیمار شده‌اند، بنابراین مجبور شدیم خانه و روستای‌مان را ترک کنیم.»
ساکنان ولسوالی میوند و نیش نیز می‌گویند که چشمه‌ها و کاریزهای‌شان خشک شده و برخی از مناطق خالی از سکنه شده‌اند.
صدیق‌الله، یکی از باشندگان نیش که به‌دلیل کمبود آب به شهر قندهار کوچیده، می‌گوید: «در ولسوالی ما بندهایی برای ذخیره آب وجود دارد که سال‌ها پیش نقشه‌برداری شده‌اند، اما طالبان هیچ توجهی به آن‌ها نکرده است.
این باشنده قندهار گفت اگر در هر ولسوالی بند ساخته شود، ممکن است مردم دوباره به مناطق خود بازگردند.
ساکنان غورک و نیش می‌گویند افزون بر کمبود آب آشامیدنی، در این ولسوالی‌ها هیچ مرکز صحی یا آموزشی وجود ندارد و مردم به هیچ نوع امکانات مخابراتی یا حمل‌ونقل نیز دسترسی ندارند.
مشکل کمبود آب تنها به ولسوالی‌ها محدود نمی‌شود، بلکه برخی نقاط شهر قندهار نیز با کمبود شدید آب مواجه است. مردم مجبورند برای تهیه آب پاک، به مناطق دور رفته و یا با پول آب آشامیدنی بخرند.
بی‌آبی زندگی در کابل را تهدید می‌کند
بحران آب تنها در قندهار، اقامتگاه رهبر طالبان محدود نمی‌شود. کارشناسان هشدار داده‌اند که احتمالا کابل نخستین شهر جهان باشد که به‌طور کامل با کمبود آب مواجه شده است.
سازمان بین‌المللی «مرسی کورپس» هشدار داد که هفت میلیون نفر از باشندگان کابل با بحران حیاتی کمبود آب مواجه‌اند. این سازمان با اشاره به خشک‌شدن نیمی از چاه‌های عمیق در کابل، گفت که این شهر احتمالا تا سال ۲۰۳۰ خشک شود.
کارشناسان می‌گویند طالبان در مواجهه با بحران بی‌آبی فاقد ساختار قوی مدیریت داخلی و تخصص لازم هستند. به همین دلیل تلاش می‌کنند از طریق پروژه‌های بزرگ و درخواست کمک خارجی نسبت به کاهش تبعات آن، اقدام کنند. با این حال همچنان مخاطرات محیطی و ناتوانی در سیستم بحران وجود دارد.