سه زن افغان که به اتهام «جرایم اخلاقی» در ملاءعام شلاق خوردند، به روزنامه گاردین گفتند که نیروهای طالبان آن‌ها را وادار به اعتراف اجباری کردهاند. طبق گزارش گاردین، پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان بیش از هزار نفر به شمول دست‌کم ۲۰۰ زن پیش چشم مردم شلاق خورده‌اند.
بر اساس گزارش روز سه‌شنبه، ۱۶ ثور روزنامه گاردین زنان افغان به دلایلی چون ترک خانه بدون همراهی مرد، نپوشیدن حجاب مورد نظر طالبان یا نداشتن «محرم شرعی» بازداشت و در انظار عمومی شلاق زده شده‌اند.
دیبا، سحر و کریمه، سه زن قربانی مجازات بدنی طالبان در گفت‌وگو با گاردین و روزنامه زن‌تایمز، تجربیات خود را از روند بازداشت، شرایط زندان طالبان و چگونگی اجرای شلاق در ملاءعام بازگو کردهاند.
دیبا، زن ۳۸ ساله‌ای که شوهرش برای کار به ایران رفته و تنها نان‌آور هفت فرزندش است می‌گوید در خانه لباس‌های مردانه می‌دوزد و برای تحویل آن‌ها ناچار است به تنهایی از خانه خارج شود.
او می‌گوید در دو سال گذشته، دو بار به دلیل نداشتن همراه مرد و رعایت نکردن پوشش مورد نظر طالبان، توسط پولیس امر به معروف بازداشت و زندانی شده و یک‌بار نیز در ملاءعام با ۲۵ ضربه شلاق مجازات شده است.
دیبا روایت کرده که بار دوم، سه ماه پس از بازداشت اول، زمانی که در یک کافه گوشی‌اش را شارژ می‌کرد با وجود پوشیدن مانتوی بلند و شال بزرگ، مورد بازجویی طالبان قرار گرفت و سپس بازداشت شد.
او گفت: «۱۵ نفر در یک سلول بودیم، فقط چهار تخت داشتیم، بقیه روی زمین می‌خوابیدند. غذا نمی‌دادند و پتوها کثیف بود.» دیبا تاکید کرده که طالبان او را بدون حضور وکیل به اتهام حضور بدون محرم و توهین به علما شلاق زده‌اند.
او افزود: «بعد از آزادی، حتی رفتار نزدیک‌ترین دوستانم تغییر کرد. به من لقب می‌دادند و حرف‌های زشت می‌زدند، چون دروغ‌هایی درباره‌ام شنیده بودند.»
سحر، زن ۲۲ ساله‌ای که سال گذشته در مسیر رفتن به کلینیک همراه پسرخاله‌اش از موتر پیاده و بازداشت شد، می‌گوید: «ترسیده بودم، گریه می‌کردم، نمی‌توانستم نفس بکشم.»
او افزود: «گفتیم پسرخاله و دخترخاله‌ایم اما ازدواج نکرده‌ایم. ناگهان عصبانی شدند. پسرخاله‌ام را کتک زدند، گوشی‌هایمان را شکستند و مرا مجبور کردند کف موتر بخوابم و به بازداشت‌گاه منتقل کردند.»
سحر گفت وقتی از طالبان دارو خواست، با سیلی و لگد او را لت‌وکوب و تهدید به مرگ کردند. به گفته او زنی با نقاب سیاه از او بازجویی کرد و پرسید که آیا با پسرخاله‌اش رابطه جنسی داشته است یا نه. او به گاردین گفت پس از پاسخ منفی، بازجویان تهدید کردند که اگر اعتراف نکند، شکنجه خواهد شد.
سحر گفت در محکمه طالبان مجبور شد دروغ بگوید که با پسرخاله‌اش رابطه داشته است. او گفت با وجود شهادت خویشاوندان، طالبان رابطه آن‌ها را به‌عنوان «محرم شرعی» نپذیرفتند.
او افزود: «مرا مجبور کردند جلوی مادرم و ماماهایم اعتراف کنم که کار اشتباهی کرده‌ام. نمی‌خواستم بگویم ولی لت‌وکوبم کردند. پسرخاله‌ام را هم تهدید کردند. خیلی ترسیده بودم.»
سحر که با ۳۰ ضربه شلاق مجازات شد، گفت: «با بلندگو اعلام کردند که قرار است شلاق بخورم. خواهر کوچکم هم آن‌جا بود. همیشه می‌گفت من الگویش هستم. دیدم بین جمعیت گریه می‌کرد. همان لحظه شکستم.»
کریمه، زن جوان دیگری که هنگام اجرای شلاق ۱۶ سال داشت، گفت همراه پسر اقوام خود برای خرید وسایل خیاطی بیرون رفته بود که توسط طالبان متوقف و بازداشت شد.
او گفت: «در جاده ما را متوقف کردند. کارت شناسایی خواستند. گفتم که او پسرخاله‌ام است، ولی گفتند این محرم شرعی نیست و اجازه نداری با او باشی. همان‌جا ما را بازداشت کردند.»
کریمه که دو ماه در زندان طالبان بود، می‌گوید: «بی‌هوش شدم. وقتی بیدار شدم، دستبندهایم خون داشتند. یکی از زندانی‌ها گفت مرا بسته بودند و روی بدنم پا گذاشته بودند.»
کریمه و پسرخاله‌اش در میدان مرکزی شهر، در برابر چشم مردم، به ترتیب با ۳۹ و ۵۰ ضربه شلاق مجازات شدند و سپس دوباره به زندان بازگردانده شدند.
او گفت: «ما را یک هفته دیگر نگه داشتند. گفتند تا زخم‌ها خوب نشود، نمی‌گذاریم بیرون بروید. نمی‌خواستند کسی آثار شکنجه را ببیند.»
کریمه همچنین گفته است که تحت نظارت طالبان قرار دارد و اجازه خروج از کشور را ندارد. سحر و دیبا نیز برای فرار از نگاه‌ها و برخوردهای مردم در روستا، مجبور شدند به شهرهای دیگر نقل مکان کنند.